காதல்

சீரிய யாழின் ஒலி போல 

கூரிய வாளின் நுனி போல 

உன் காதல் கணை பாய்ந்து வர,

கவசம் இழந்த கர்ணன் போல் உன் முன்னே நின்றேனடி.....

கிறுக்கல்

கிறுக்கல்களால் முகம் மறைத்தாய் 
கிறுக்கனாய் அலைய வைத்தாய்... 
வலிமையும், இனிமையும் கலந்த குரல் கொண்டாய் 
வாலிப கனவிலே நீதானே வந்து சென்றாய்...
பிறை நிலவாய் முகம் மறைத்து என்னை ரசிப்பது ஏனடி 
என்னை சிறை பிடிக்க வந்த இறை மகளும் நீயோடி...

நீ வந்த கனவுகள்

கனவுகள் எல்லாம் பொய் என்று உணர்ந்து இருந்தேன்
நீ வந்த கனவுகள் மட்டும் மெய்யாக வேண்டும் என்று தவமிருந்தேன்

நடு இரவில் எழுந்து, நீ வந்த கனவுகளை
வெற்று காகிதத்தில் கிறுக்கல் களால் நிரப்பினேன்
விடிந்ததும் கிறுக்கல்கள் கவிதைகளாய்  மாறிய மாயம் என்ன?

நீ வந்த கனவுகளை மட்டும் நான் யாரிடமும் பகிர்ந்து கொள்வதில்லை
என் உள்ளேயே புதைத்து விடுகிறேன்
அது மீண்டும் மரமாகி கனவுகளாய்  பூக்க வேண்டும்   என்பதற்காக......
வ. வசந்த ரூபன் 

தவிப்பதும் துடிப்பதும் என் மனம் அல்லவா....

ஒரு முறை சிரிப்பதும்
மறுமுறை முறைப்பதும்
நீ என்னை வெறுப்பதும் 
தவறல்லவா....

தினம் உன்னை நினைப்பதும்
தனிமையில் தவிப்பதும்
வலிதனில் துடிப்பதும்
நானல்லவா....

உயிரே உயிரே
என் உள்ளம் வந்த பயிரே
என்னைக் கொல்லும் உளியே
என் விழியே....

நிலவே நிலவே
என் வாசல் வந்த நிலவே
என்னை வீசி சென்ற சகியே
இது சரியோ..

வீசி செல்லாதே - என்னை
விட்டுச் செல்லாதே
என் சின்ன உயிர் தாங்காதே....

நினைவிலே இனிப்பதும்
நியத்திலே கசப்பதும்
கண்ணீரில் மிதப்பதும்
என் விழியல்லவா....

வெறுப்பதால் நினைப்பதும்
நினைப்பதால் உன்னை மறக்க மறுப்பதும்
தவிப்பதும் துடிப்பதும்
என் மனம் அல்லவா....